Skip to main content

सह्याद्री - कणा स्वराज्याचा

दुर्गम, कणखर, अभेद्य.... हे वर्णन आहे सह्याद्रीचे.

नमस्कार ,
आज आपण सह्याद्रीची ओळख करून घेणार आहोत.
ज्वालामुखीच्या उद्रेकामुळे या डोंगर रांगा तयार झाल्या.
त्यामुळे सह्याद्रीत मुख्यतः basalt दगड सापडतो. 

हे डोंगर म्हणजे महाराष्ट्राचा एक अविभाज्य घटक.
सह्याद्रीचा हा भूप्रदेश अतिशय अवघड.

धो धो कोसळणारा पाऊस, डोंगर, दऱ्या, नद्या,
अरण्य .... 

बघायला गेले तर या मुलुखाची व्यवस्था ठेवणे सोपे नाही. पण ठेवणे गरजेचे. म्हणूनच त्यासाठी इथे पर्वतांच्या शिखरांवर लहान - मोठे गड बांधण्यात आले. बांधकामात इथल्या कातळ ( basalt ) दगडाचा वापर केला जाई.हे सारे गड यादव, शिलाहार, सातवाहान, बहामनी सुलतान, निजामशाही, आदिलशाही यांनी वेगवेगळ्या काळात गरजेनुसार बांधले. 

परंतु गड - किल्ल्यांचे खरे सामर्थ्य ओळखून त्यांचा उपयोग फक्त मुलुखाच्या व्यवस्थेसाठी न करता , 
त्याचा स्वराज्य बांधणीसाठी वापर करणारे होते 
छत्रपती शिवाजी महाराज....! 

गड - किल्ल्यांचे महत्त्व किती होते हे आपल्या सर्वांना माहीतच आहे. स्वराज्याच्या प्रत्येक लढाई मध्ये याचा प्रत्यय आलेला दिसतोच. 
आधी उल्लेख केल्या प्रमाणे सह्याद्री खूप अवघड. पण त्याच्या या दुर्गमतेचाही शिवाजी महाराजांनी अत्यंत खुबीने वापर केला. 
म्हणजे गडांबरोबरच उंचच उंच पर्वत, खोल खोल दऱ्या, सूर्य प्रकाशही जिथ्वर पोहचू शकणार नाही अशी अरण्ये, सुसाट वेगाने वाहणाऱ्या नद्या, शिवशंकराचे तांडव भासेल असा मुसळधार पाऊस......या सगळ्यांचे योगदानही महत्त्वपूर्ण. 
      सह्याद्रीच्या साह्याने स्वराज्याने कित्येक मोठे शत्रू अक्षरशः लोळवले. सह्याद्रीच्या या कामगिरीमुळेच तर तो बनला ...... कणा स्वराज्याचा !!!


या कण्यावर असलेल्या चिलखतीचा म्हणजेच महाराजांनी बांधलेल्या व स्वराज्यातील काही प्रमुख गडांचा आपण पुढे अभ्यास करूया ... 








Comments

  1. सह्याद्रीचे महत्त्व अधोरेखित करणारा लेख... पुढील वाटचालीसाठी हार्दिक शुभेच्छा.

    ReplyDelete
  2. फारच ओघवती भाषा.
    अचूक वर्णन. झकास.

    ReplyDelete
  3. Khup sundar...........aditi.👍👍

    From shreya

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

गोमटे दुर्गशिल्प - किल्ले रसाळगड

सह्याद्रीच्या मुख्य रांगेला समांतर जाणाऱ्या गिरीशिखरावर वसलेलं, जावळीच्या निबीड अरण्यातील गोमटे दुर्गशिल्प - किल्ले रसाळगड! रत्नागिरीच्या खेड तालुक्यात महिपत - सुमार - रसाळगड ही दुर्गमालिका वसलेली आहे. त्यापैकी रसाळगड उंचीने सगळ्यात कमी पण दिसायला नेटका - जगबुडी नदीचे खोरे, चहू बाजूंनी घनदाट जंगल आणि दूरवर दिसणारी रमणीय गिरिशिखरे यांच्या कोंदणात रसाळगड वसला आहे.  भरणे नाका (खेड) येथून तळे - बंदरवाडी - निवाचीवाडी - झापडी ( घेरा रसाळगड ) अशा टुमदार वाड्या-वस्त्यांमधून वळणं घेत गडाच्या पायथ्यापर्यंत जाता येते. पायथ्याला गडाची पेठ अर्थात पेठवाडी/रसाळवाडी आहे. इथपर्यंत डांबरी रस्ता असून ठराविक वेळी बस देखील जाते. पण खासगी वाहन असल्यास अधिक उत्तम. गडाची चढण अगदीच सोपी आहे. त्यात बांधीव दगडी पायऱ्यांची वाट असल्याने चढायला फारसे श्रम लागत नाहीत. दगडी वाटेच्या सुरुवातीलाच धोंडेजवळ शिवलिंग आहे. गडाचे पहिले दोन दरवाजे शाबूत आहेत. पहिल्या प्रवेशद्वारातून दुसऱ्याकडे जाताना वाटेत मारुतीची घुमटी आहे. तिथे लहान आणि मोठी अशा हनुमानाच्या दोन मूर्ती आहेत. मोठी मूर्ती ही वैशिष्ट्यपूर्ण असू...

मोरोपंत पिंगळे – एक चतुरस्त्र व्यक्तिमत्व

      १८ व्या शतकात मराठेशाहीचा विस्तार भारतभर झाला. यामध्ये पेशव्यांचे योगदान निर्विवादपणे मोठे आहे. किंबहुना 'पेशवे' म्हटल्यावर १८ व्या शतकात होऊन गेलेल्या पेशव्यांचीच सर्वसाधारणपणे आठवण होते. पण मराठेशाहीत पराक्रमी पेशव्यांची परंपरा अगदी पूर्वीपासून अर्थात स्वराज्य उभारणीच्या सुरुवातीच्या काळापासून चालत आलेली आहे. १७ व्या शतकात स्वराज्याच्या कार्यातील एक महत्वाचे व प्रमुख नाव म्हणजे छत्रपती शिवाजी महाराज यांचे पेशवे - मोरोपंत पिंगळे. अगदी प्रारंभीच्या काळापासून महाराजांच्या पदरी असलेले व जवळपास १८ वर्षे पेशवेपदावर राहिलेल्या स्वराज्याच्या या शिलेदाराच्या कारकीर्दीचा थोडक्यात आढावा घेण्याचा हा प्रयत्न: किल्ले साल्हेर  इ.स.१६५६ साली जावळी हस्तगत झाली आणि सह्याद्रीच्या कुशीतील निबीड अरण्याचा प्रदेश स्वराज्यात सामील झाला. याच घनदाट जंगलात पारघाटाच्या तोंडाशी महाराजांनी भोरप्या डोंगरावर नवीन दुर्ग – प्रतापगड वसवण्याची जबाबदारी मोरोपंतांना दिली. तत्पूर्वी राजगडावरही करावयाच्या काही बांधकामांची जबाबदारी त्यांना देण्यात आली होती असे दिसते. पुढे अफजलखानाच्या...

थोरला मनसुबा

  माझे नमन आधी गणा। सकळिक ऐका चित्त देऊन....  ...... नमियेली सारज्या। ल्याली जडिताचे भूषण.... अज्ञानदासाचे वचन....... होऽ होऽ हो होऽ होऽ.....              डफ, तुणतुणे आणि झांजांच्या तालावर ' अफजलखान वधा'  चे रसभरीत व अंगावर शहारे आणणारे वर्णन आपण पोवाड्यातूून कधी न कधी ऐकले आहे. त्या भेटीचा थरार अनुभवला आहे.      ही घटना  विकारी नाम संवत्सर   शके १५८१ मध्ये आजच्या दिवशी म्हणजेच  मार्गशीर्ष शु. ७ या तिथीला घडली. त्या दिवशी इंग्रजी तारीख होती १० नव्हेंबर १६५९.        आजच्या या तिथीच्या औचित्यावर बघूयात  अफजलखान वध या घटनेेकडे एका वेगळ्या दृष्टिकोनातून.....      अफजलखान कोण आणि कसा होता, हे आपण जाणतोच. त्याला त्याच्या पराक्रमावर अतिशय गर्व होता, तसेच स्वतःच्या सामर्थ्याची भयंकर घमेंड होती. खानाच्या या गर्विष्ठ, घमेंडखोर स्वभावाचा उपयोग करूनच महाराजांनी त्याचा वध केला.          परंतु खान मेला म्हणजे मोहीम संपली असे नव्हते.  खान वधाच्या दुसऱ्य...