माझे नमन आधी गणा। सकळिक ऐका चित्त देऊन.... ...... नमियेली सारज्या। ल्याली जडिताचे भूषण.... अज्ञानदासाचे वचन....... होऽ होऽ हो होऽ होऽ..... डफ, तुणतुणे आणि झांजांच्या तालावर ' अफजलखान वधा' चे रसभरीत व अंगावर शहारे आणणारे वर्णन आपण पोवाड्यातूून कधी न कधी ऐकले आहे. त्या भेटीचा थरार अनुभवला आहे. ही घटना विकारी नाम संवत्सर शके १५८१ मध्ये आजच्या दिवशी म्हणजेच मार्गशीर्ष शु. ७ या तिथीला घडली. त्या दिवशी इंग्रजी तारीख होती १० नव्हेंबर १६५९. आजच्या या तिथीच्या औचित्यावर बघूयात अफजलखान वध या घटनेेकडे एका वेगळ्या दृष्टिकोनातून..... अफजलखान कोण आणि कसा होता, हे आपण जाणतोच. त्याला त्याच्या पराक्रमावर अतिशय गर्व होता, तसेच स्वतःच्या सामर्थ्याची भयंकर घमेंड होती. खानाच्या या गर्विष्ठ, घमेंडखोर स्वभावाचा उपयोग करूनच महाराजांनी त्याचा वध केला. परंतु खान मेला म्हणजे मोहीम संपली असे नव्हते. खान वधाच्या दुसऱ्य...
Trying to read between the lines of the golden pages of HISTORY and its relevance to the modern age......